AŞAĞIDAKİ PAYLAŞIMI OKUDUKTAN SONRA, HALA MAL MÜLK PEŞİNDE KOŞACAKMISINIZ? DOĞRUSU MERAK EDİYORUM! Dünya malı veya eşya için hiç kalp kırmaya değermi? HELEDE EVLAT KALBİ, KARDEŞ KALBİ KIRMAYA DEĞERMİ? Miras yüzünden kardeşine, mal yüzünden babasına, evladına küseni zerre kadar aklı varmı? Ben doğrusu anlamakta zorlanıyorum... Mal miras beni ilgilendirmiyor da, sevdiğim insanların, mal sevdası, miras derdi yüzünden, düşüncesizce yaptığı bir davranış, söylediği bir cümle için, hayatımdan onları tamamen çıkarabiliyorum, bu da benim kötü yanım... İyimi, kötümü yapıyorum bilmiyorum? Ama mağlesef üzülerek, yapmak zorunda kalıyorum ve yapıyorum... Yani bir pireye bir yorgan yakıyorum... Huyum kurusun... Bundan pişmanmıyım asla... Uzun vadede çok haklı olduğumu da görüyorum... ŞİMDİ BU PAYLAŞIMI DİKKATLİ OKUYUP, KENDİNİZE BİR PAY ÇIKARABİLİRMİSİNİZ? BİLMİYORUM... EĞER BU PAYLAŞIMDAN BİR PARÇA DERS ALIRSANIZ NE MUTLU BANA... BİR ADAM, YENİ ALDIĞI ARABASINI YIKARKEN 5 YAŞINDAKİ OĞLU YERDEN BİR TAŞ ALIR VE ARABAYA BİR ŞEYLER YAZAR... ÇOK ÖFKELENEN BABA ÇOCUĞUN YAZDIKLARINA BİLE BAKMADAN, OĞLUNUN ELİNİ TUTAR, VURUR DA VURUR... SONRADA YARALADIĞI ÇOCUĞUNU AKLI BAŞINA GELİP, SİNİRİ GEÇİNCE DOKTORA GÖTÜRÜR... HASTAHANEDE, ELİNDEKİ SAYISIZ KIRIK YÜZÜNDEN ÇOCUĞUN PARMAKLARININ HEPSİ ALINIR... AMELİYATTAN SONRA ÇOCUK, OLDUKÇA ÜZGÜN OLAN BABASINI GÖRDÜĞÜNDE: - “BABA PARMAKLARIM NE ZAMAN ÇIKACAK?” DİYE SORAR... ADAM SORU KARŞISINDA BİTER, SESİ ÇIKMAZ... ORADA DA DURAMAZ... AĞLAYARAK DIŞARI ÇIKAR VE ARABASININ YANINA GELİR... SİNİRLE KAFASINI ARABAYA VURUR DA VURUR... SONRA GELİR MOTOR KAPUTUNA OTURUR VE İŞTE O ZAMAN OĞLUNUN YAZDIKLARINI GÖRÜR: “SENİ SEVİYORUM BABA..!” ÖFKE VE SEVGİDE HİÇBİR SINIR YOKTUR... HER ZAMAN GÜZEL BİR YAŞAMA SAHİP OLMAK İÇİN SİZ MUTLAKA SEVGİYİ, YANİ İKİNCİYİ SEÇİN... NESNELER, KULLANILMAK ÜZERE YAPILMIŞTIR... BOZULUR, KIRILIR, ÇİZİLİR AMA SONUNDA TAMİR EDİLİR, YAPILIR... İNSANLAR İSE, SEVİLMEK İÇİN YARATILMIŞTIR... KIRILAN İNSAN KALBİNİN TELAFİSİ MÜMKÜN DEĞİLDİR... MEVLÜT KALELİ
